فن کمپوست سازی از زمانهای بسیار دور بخشی از کشاورزی بوده است . کرمها دارای دست،پا و چشم نمی باشند . در حدود 2700 نوع مختلف از کرمهای خاکی وجود دارند . کرمها در جایی زندگی می کنند که از غذا،رطوبت،اکسیژن و دمای هوای مطلوب برخوردار باشند . در هر ایکر از زمین ممکن است بیش از یک میلیون کرم خاکی وجود داشته باشد . 

 کرمها با ایجاد تونلهای عمیق در خاک،باعث نزدیک شدن خاکهای زیرین به خاکهای سطحی و ترکیب آنها با یکدیگر می شوند   . مواد لهابی که از کرمها دفع می شود حاوی نیتروژن است که یک عنصر غذایی مهم برای گیاهان محسوب می شود . این لعاب چسبناک باعث پیوند ذرات خاک و تشکیل خاکدانه می گردد . کرمها جانورانی خونسرد می باشند . نوزادان کرم از کوکونهایی که کوچکتر از یک دانه برنج است متولد می شوند . اگرچه کرمها چشم ندارند اما می توانند روشنایی را به ویژه در قسمت قدامی خود حس کنند . آنها خود را از معرض نور کنار کشیده و در صورت مواجه شدن با نور برای مدتی زیاد (حدود یک ساعت)دچار فلج و بی حسی می شوند .

 اگر پوست کرم خشک شود کرمها خواهند مرد . کرمها جزء جانوران هر مافرودیت می باشند یعنی هر کرم اندامهای نر و مادگی را توامان دارند ،ولی نهایتاً کرم با اتصال به جفت دیگر از طریق دو کلیتلوم و تبادل اسپرم عمل جفتگیری را انجام می دهد . سپس هر کرم یک کیسه تخم ریزی در کلیتلوم خود تشکیل می دهد (کلیتلوم قسمتی برجسته در تنه کرم است و در بندهای نزدیک سر یک کرم بالغ قرار دارد ) کرمها می توانند در هر روز معادل نیمی از وزن خود تغذیه نمایند . تولید ورمی کمپوست ،ساده ترین روش در بازیافته زباله های مواد غذایی است و روش عالی برای کسانی است که یک تل کمپوست در فضای خارجی برخوردار نمی باشند .

 تهیه کمپوست توسط کرمها از معدوم کردن زباله های غذاهای گیاهی جلوگیری کرده و باعث ایجاد کمپوستی با کیفیت بالا می شود . این کار توسط کرمهای قرمز(ایزینیا فوتیدا) انجام می گیرد که دمای بین 18 تا 25 درجه سیلسیوس برای آنها بسیار مطلوب بوده و می توان از آنها در فضاهای داخلی مدرسه و اداره استفاده نمود . کرمها به سرعت مواد غذایی اثر کرده و زباله های مواد غذایی را به مدفوع کرمی که سرشار از مواد مغذی است تبدیل می نماید .